Historia formatu midi początek ma w latach 60-tych ubiegłego stulecia. Wtedy właśnie pojawiły się pierwsze instrumenty klawiszowe zwane syntezatorami, w których dźwięk tworzony był elektronicznie. Początkowo były to syntezatory jednokanałowe, czyli w danej jednostce czasu mógł brzmieć tylko jeden ton. Aby zapewnić swojej muzyce wielokanałowość, muzyk używał równolegle kilku syntezatorów. W momencie miniaturyzacji elektroniki, monofoniczne syntezatory zastąpione zostały przez syntezatory polifoniczne, wyposażone w programowalne pamięci i „komputer” zapisujący kolejne sekwencje muzyczne. Zaznaczyć należy, że nie był to zapis analogowego dźwięku, a rejestracja parametrów kolejnych tonów w każdej sekwencji (wysokość dźwięku, czas trwania). W miarę postępu technicznego ilość parametrów zapisywanych w pamięci rosła, co w połączeniu z polifonią pozwala obecnie na zapis w formacie midi nawet nagrań symfonicznych. Na dzień dzisiejszy muzyka zapisana w formacie midi zdolna jest osiągnąć jakość nie odbiegającą od jakości muzyki wykonywanej na instrumentach tradycyjnych. Pliki w formacie midi charakteryzują się malutką objętością. Pozwala to na wiele możliwości ich wykorzystania – od komputerowych gier, poprzez konkursy karaoke i jednoosobowe zespoły muzyczne, aż po bardzo popularne sygnały polifoniczne w telefonach mobilnych. Ogólnie rzecz biorąc format plików jest bardzo lubiany i jeszcze długo zostanie w kręgu zainteresowań ludzi o różnych profesjach i zamiłowaniach. Przy czym nie ma to tylko zastosowań w branży rozrywkowej.