Radość z dostawania się na pierwsze miejsca podczas różnorodnych zawodów, powinna być współmierna do gratki, jaka akompaniuje uczestnikom podczas zdobywania medali sportowych za powyższe osiągnięcia. Czy tak jest autentycznie, czy owa uciecha to bardziej wynik zwieńczenia zadanej dyscypliny sportowej, czy też ukończenia tejże na najwyższych miejscach? Wchodzimy w jakimś stopniu na bardzo grząskie podłoże, po którym to mogą kroczyć tylko i wyłącznie najwięksi śmiałkowie psychologicznych przepraw.

Nie trwóżmy się i my wejść na chwilkę w psychikę sportsmenów. No więc właśnie, jeśli rozpatrzymy grono zawodowców, to tu największą wartością zostaną miejsca na tzw. pudle. Rzecz jasna należy rozgraniczyć wszystkie te sytuacje, w trakcie których ktoś wraca po ciężkawej kontuzji, czy jakiejś absencji. Podówczas zyskane medale sportowe będą cennym dobrem, które mogło spotkać ich we wszystkim tym, co kochają najbardziej robić.

Natomiast inna jeszcze, bardziej amatorska część osób, które to decydują się uprawiać dany sport i chcą stawiać sobie wybrane cele, będzie uradowana z zyskiwanych permanentnie zdolności i to przeważnie bywa dla nich czymś najcudowniejszym, czymś, co sprawi, iż rozpoczną prawić – champion to przecież ja.

Ukazane przez moją osobę, króciutkie refleksje, bywają tzw. normalnym stanem. A z każdymi normami jest w ten sposób, iż bywają, szybciej czy później, naciągnięte przez pewne odmienności. Takie właśnie sprawić chociażby mogą, iż medale sportowe staną się celem, a nie jedynie świadectwem tego, że byliśmy kiedyś tam w czymś całkiem dobrzy.