Łysienie może być reakcją naszego organizmu na przyjmowane przez nas leki, objawem jakieś choroby lub występować jako oddzielny zespół chorobowy. Najłatwiej jest zlikwidować przyczynę łysienia w pierwszym z tych przypadków. Najgorzej jest leczyć łysienie jeśli jest ono efektem genów, dziedziczenia.

Ze względu na różny przebieg, różny wygląd łysienie dzielimy na androgenowe, telogenowe i plackowate.

Łysienie androgenowe jest efektem nadwrażliwości naszego organizmu na dihydrotestosteron. Powoduje on kurczenie mieszków włosowych i opóźnienie procesu produkcji zdrowych włosów. Fazy rozwoju włosa przy tej dolegliwości zostają skrócone. Głównym symptomem choroby jest cofnięcie się linii włosów.

Innym rodzajem łysienia jest łysienie plackowate. Jest to choroba skórna, której podłoże nie zostało do tej pory jasno określone. Charakterystycznym objawem jest występowanie trwałych lub przejściowych ognisk wyłysienia czyli tgzw. placków na głowie. Skóra w ich obrębie ma stan zapalny. Ten rodzaj łysienie może wystąpić w różnych okresach życia jednak najczęściej zdarza się w dzieciństwie i w młodym wieku. Nie opracowano jednej metody leczenia tej choroby jednak stwierdzono, że najlepsze rezultaty są osiągane przy wczesnym rozpoznaniu tej dolegliwości.

Łysienie plackowate często występuje łącznie z innych chorobami, przy których obserwujemy reakcje autoimmunologiczne takich jak bielactwo, toczeń rumieniowaty, cukrzyca oraz stan zapalny tarczycy typu Hashimoto. Zdarza się, że dolegliwość jest dziedziczna i występuje rodzinne. Główne metody leczenia tego typu łysienia to leczenie minoksydylem to znaczy środkiem, który zapobiega miniaturyzacji mieszków włosowych, przeszczep, leczenie finasterydem lub dutasterydem, stosowanie preparatów kosmetycznych, pole magnetyczne, uzupełnianie składników odżywczych.

Niestety łysienie plackowate powoduje największy dyskomfort, ponieważ najbardziej zmienia wygląd człowieka.

Trzecim rodzajem łysienia jest łysienie telogenowe. Dolegliwość ta charakteryzuje się rozproszonym, zwiększonym wypadaniem włosów. Aby zrozumieć czym jest łysienie telogenowe trzeba wiedzieć, że cykl wzrostu włosa ma dwie fazy fazę wzrostu, która jest nazywana anagenem oraz fazę odpoczynku nazywaną telogenem. W zależności od indywidualnych preferencji faza anagenu może trwać około trzech lat a faza telogenu trzy miesiące. Włos, który odpoczywa pozostaje w mieszku włosowym. Kiedy przechodzi w fazę anagenu zostaje wypchnięty przez nowy włos. Jeśli nasz skóra jest zdrowa to w fazie telogenu znajduje się od pięciu do piętnastu procent włosów. Łysienie telogenowe następuje wtedy kiedy w fazie spoczynku znajduje się większa część włosów na głowie. Nie stwierdzono do tej pory co jest jednoznaczną przyczyną tego typu łysienia.

Najczęściej wśród przyczyn wymienia się napięcie metaboliczne, napięcie hormonalne, ostre choroby przy, których występuje wysoka temperatura, stres, zmiany hormonalne, niedobory pokarmowe, zatrucie metalami ciężkimi, wpływ lekarstw jakie przyjmujemy jak np. środki przeciwzakrzepowe, nadmiar witaminy A, choroby skóry jak łuszczyca czy zapalenie łojotokowe, alergiczna wysypka na skórze, niedobory pokarmowe, zatrucie metalami ciężkimi. Łysienie telogenowe trwa zazwyczaj około pół roku. Dolegliwości tej nie towarzyszą żadne inne objawy. Wykrycie początków choroby jest trudne dlatego diagnozę może potwierdzić jedynie wynik biopsji skóry. Pobiera się około cztery milimetry próbek nakłuwanych wszystkich przeprowadzonych horyzontalnie. Dzięki temu możemy określić stosunek anagenu do talogenu a dzięki temu postawić trafniejszą diagnozę.

Aby zastosować odpowiednie leczenie problemu utraty włosów należy rozpoznać jaki rodzaj tej dolegliwości mamy i co jest jej przyczyną. Warto zastosować leczenie w celu poprawy wyglądu i lepszego samopoczucia.