Okulary i ich zastosowanie

Okulary w dzisiejszym rozumieniu, wynaleziono w XII lub XIII w. Nie można niestety dokładnie określić miejsca ani czasu, a tym bardziej autora tego wynalazku. Nazwa okulary w wielu językach pochodzi od kryształu berylu (Brillen -niem, bryle – czeski). Kryształu tego używano, jako materiału do wykonywania soczewek. Pierwsze okulary to płasko-wypukłe soczewki ze szkła lub kwarcu, które kładziono na kartkach z tekstem. Nikt nie znał słowa „okulary”, a soczewki nazywano po prostu „kamieniami do czytania” („lapides ad legendum).

Historia okularów

Kiedy dokładnie okulary weszły do powszechnego użycia nie wiadomo na pewno. Wielu wierzy, że miało to miejsce w Toskanii pod koniec XIII wieku, kiedy dostępne stały się pierwsze wypukłe soczewki polepszające widzenie z bliska. Pierwsza autentyczna wzmianka o okularach znajduje się w manuskrypcie datującym się na rok 1282, który przechowywany jest w opactwie St. Bavon-le-Grand we Francji. Dokument ten wspomina o księdzu, który rzekomo miał używać okularów podczas podpisywania dokumentów. Wykorzystanie narzędzi do korekcji wad refrakcji ma niejasne początki. Starożytni Grecy, jako pierwsi zaobserwowali, że kuliste naczynie wypełnione wodą miało moc powiększania oglądanych przez nie obrazów. Z historii starożytnej wiemy także, że używali pewnych prostych narzędzi powiększających, takich jak wklęsłe lustra. Ogromna ilość dokumentów, które zachowały się do naszych czasów świadczą o wykorzystywaniu instrumentów, dzięki którym można było polepszyć wzrok Według niektórych historyków Neron był krótkowidzem i używał szmaragdu w kształcie wklęsłej soczewki podczas oglądania pokazów w Koloseum.

Funkcje okularów

 Prócz pierwotnej funkcji korekcji wad wzroku obecnie możemy się spotkać także z okularami ochronnymi i przeciwsłonecznymi pełniącymi funkcje ochrony przed urazami mechanicznymi i intensywnym światłem i mieszczą się wszędzie, szczególnie w damskich torebkach.