Z powodu niskiej twardości czystego (24k) złota, w przypadku jubilerstwa, są tworzone stopy z mniej szlachetnymi metalami, zmieniając jego właśiwości takie jak: twardość, temperatura topnienia, ciągliwość, kolor i inne cechy. Stopy o mniejszej ilości karatów, zwykle 22k, 18k, 14k lub 10k, zawierają większą ilość miedzi. 18-karatowe złoto zawierające 25% miedzi stosowano dawniej i w rosyjskiej biżuterii i posiada znaczący, jednak nie dominujący, odcień miedzi, tworząc różowe złoto. 14-karatowy stop złota z miedzią posiada niemal identyczny kolor do pewnych brązów, i oba często są używane do wyrobu odznak policyjnych, medali i innych ozdób. Niebieskie złoto można uzyskać poprzez stopienie złota z żelazem, natomiast fioletowe złoto poprzez stopienie z glinem, chociaż są stosunkowo rzadko wykonywane, za wyjątkiem specjalnej biżuterii. Niebieskie złoto jest bardziej kruche i stąd praca oraz wyrób biżuterii z tym złotem jest trudniejsza. 14 i 18-karatowe stopy złota ze srebrem wydają się zielono-żółte, stąd są określane jako zielone złoto. Białe stopy złota tworzy się z palladem lub niklem. Białe 18-karatowe złoto, zawierające 17,3% niklu, 5,5% cynku i 2,2% miedzi ma srebrną barwę. Ze względu na toksyczność niklu produkcja takich stopów jest regulowana w Europie normami prawnymi. Alternatywne białe stopy złota są tworzone w oparciu o pallad, srebro i inne białe metale, lecz stopy oparte na palladzie są wyraźnie droższe od tych opartych na niklu. Wysokokaratowe białe złoto jest znacznie bardziej odporne na korozję niż czyste srebro czy srebro sterling (o min. próbie 925).