Sztandary od zawsze były symbolem wybranych formacji militarnych. Współcześnie jednak posługują się nimi różne grupy, związki, stowarzyszenia, miasta, partie, instytucje publiczne czy kościoły. O decyzji ustalenia sztandaru określa właściwy akt prawny.

Sztandar ma formę płata materiału osadzonego na drzewcu, zakończonym odpowiednią głowicą. Płat jest materiałem, który został stworzony z wielu powłok związanych specjalną techniką oddziaływania ciśnieniem i temperaturą. Drzewce zrobione są z ciemniejszego lub jasnego drewna, a ozdabiać je może usytuowana na zwieńczeniu głowica. Alternatywną opcją jaka może być na sztandarze, są tzw. gwoździe, czyli grawerowane, pamiątkowe tabliczki niedużych wymiarów, na których umieszczane są nazwiska osób, które przyczyniły się do sprezentowania sztandaru.

W Kościele sztandarów używa się w trakcie doniosłych świąt i mszy świętych. Bardzo często asystują one wszelkim procesjom wychodzącym ze świątyni, np. w święto Bożego Ciała lub podczas ceremonii pogrzebu.
Sztandar kościelny posiada dekoracyjne hafty z motywami religijnymi, często ozdobione napisami apelującymi do modlitwy, cytującymi słowa świętych i błogosławionych albo przesyłającymi błogosławieństwo.
Sztandar to symbol wiary i oddania członków wspólnoty kościelnej, którzy podążając za nim w czasie procesji identyfikują się z zawartym na nim wydźwięku. Kościelne sztandary są przedmiotem niezwykłego kultu i szacunku, zatem też z wielką pieczołowitością przechowuje się je i ochrania.