Swenglish, jak wszystkie słowa określające mieszanki językowe, które tworzy angielski, to tzw. portmanteau – zbitka wyrazowa. Ponieważ angielski jest tak popularny, a poziom imigracji do Stanów i Wielkiej Brytanii od lat jest wysoki, zjawisk takich jest bardzo dużo.

Swenglish może oznaczać dwa zjawiska:

– angielski wypowiadany z bardzo silnym szwedzki akcentem, lub

– angielski, na który bardzo silnie wpłynął język szwedzki.

Ponieważ dla szwedzkiego charakterystyczna jest melodyjność i akcent, które nie występują w języku angielskim, słyszalna jest różnica, gdy angielski mówcy wypowiadany jest z cechami typowymi dla szwedzkiego. Będzie miało to więc wpływ na akcentowanie czy realizację fonemu ‘th’, który przez Szweda zostanie wymówiony jako „f” lub „t”.

Problemy mogą również pojawić się w warstwie leksykalnej. Mimo tego, że zarówno szwedzki, jak i angielski, należą do rodziny języków germańskich, wśród słów trafiają się tzw. fałszywi przyjaciele – słowa podobne do siebie w warstwie fonetycznej, lecz o odmiennym znaczeniu leksykalnym. Tak jest np. w przypadku wyrazów actual-aktuell (faktyczny – aktualny), fart (pierd – szybki), gas (amer. angielski – paliwo – gaz); island – Island (wyspa – Islandia).

W Szwecji istnieje również zjawisko „Svengelska” – nie jest to jednak szwedzkie określenie na swenglish, a nazwa zjawiska, gdy w pisanym lub mówionym szwedzki występuje duża ilość angielskich słów (również w formie zapożyczeń i kalek), a także angielska składnia.